Heel vaak zijn de verhalen over vluchtelingen en statushouders negatief en dat is jammer. Daarom moeten wij ook mensen die wèl een succesverhaal kunnen vertellen voor het voetlicht halen. Dat geldt zeker voor Ghere Gebreyesus die in juni 2018 naar Hilvarenbeek kwam en zich daar van statushouder opwerkte tot Nederlander èn Bekenaar, met een huis en een interessante en hooggekwalificeerde baan. Op 8 juni kreeg hij de oorkonde die zijn Nederlanderschap bevestigde en op de 19e ontving hij het paspoort van zijn nieuwe vaderland.
door Kees van Kemenade
Ghere was nog maar een jonge man van drieëntwintig toen hij besloot zijn land, Eritrea, te verlaten: “Ik zag geen toekomst voor mij. Studiemogelijkheden waren uitgesloten. Bovendien dreigde de militaire dienstplicht, die daar ongelimiteerd lang kan duren. Het was een lange en avontuurlijke reis over land naar Libië en toen de gevaarvolle overtocht naar Italië. In dat land werden we opgevangen in kampen, totdat ik, via een Europese regeling, kon vertrekken naar een ander land. Ik koos voor Nederland. Eerst Ter Apel, daarna Baexem en toen ik eenmaal statushouder was naar Hilvarenbeek. In juni 2018 kwam ik hier aan. Ik kende niemand, sprak de taal niet, het voedsel was vreemd voor mij, alles was anders, ècht totaal anders.” Ghere beleefde wat men wel eens een cultuurshock noemt. Dan is het cruciaal, dat er mensen klaar staan om te helpen.
Ad en Nelly van Gool
“Ik ontmoette Nelly van Gool door haar functie als vrijwilliger bij de maatschappelijke zorg voor vluchtelingen. Zij hielp mij met echt alles: de tandarts en de huisarts, alle mogelijke vergunningen die je als statushouder nodig hebt, zoeken naar onderwijsmogelijkheden. Vergunningen, papieren, registraties, te veel om op te noemen. Via Nelly kwam ik in contact met Ad van Gool die mijn taalcoach werd. Alles hebben zij voor mij gedaan om me te helpen. Zonder hen was ik niet tot hier gekomen met een baan en een woning. Nog steeds kan ik vast op hen rekenen!”
Voor Ad was de hulp aan Ghere een uitdaging. “Mij trof vooral ook de eenzaamheid van hem, na alles wat hij had meegemaakt. Hier zitten zonder kennis van het Nederlands en dus niet kunnen communiceren. Ver weg van je familie en vrienden en geplaagd door heimwee. Ik besloot hem te gaan helpen, eerst om Nederlands te leren, maar ook om op alle fronten de stap voorwaarts te maken. Gaandeweg kreeg ik steeds meer respect voor deze jongeman. Met een enorme wilskracht zette hij zich aan de taalstudie. Die is hier drie keer drie uur per week en dat is veel te weinig. Maar hij zette door.” Ghere en Ad ontwikkelden een vriendschap: “Hij hielp me zelfs bij het werken in de tuin.” Ad en Nelly van Gool kunnen met tevredenheid terugkijken op hun werk: ”Als jij je welkom weet, dan integreer je beter. Dat is een spreuk van Loesje en die hebben wij in ons oor geknoopt.”
Ghere vond met de nodige hulp werk bij een hoog technisch bedrijf in Goirle dat leidingen vervaardigt voor de luchtvaart en de industrie. Contact met zijn moederland heeft hij uitsluitend met de telefoon. Er naar toe reizen, voor bezoek, zou veel te gevaarlijk zijn. Maar in zijn nieuwe vaderland, en dan vooral Hilvarenbeek, voelt hij zich thuis.