Ga eens op zoek naar de vele verschillende planten in onze gemeente, kruiden die er van nature voorkomen. Je hoeft alleen maar te kijken in de bermen langs de wegen, in de bossen, aan de akkerranden en zelfs tussen de straat- en stoepstenen. Elke plant is interessant; onkruid is maar een verzonnen woord. Als jij je er een beetje in verdiept, dan gaan die Beekse planten nóg meer leven.
door Kees van Kemenade
Op het landgoed Turkaa in Diessen ligt een grote visvijver, ongetwijfeld een van de mooiste plekjes in Hilvarenbeek. Daar bloeien in de zomermaanden overal aan de waterkant witte waterlelies. Wat is een vijver zonder, zou je haast denken.
Eigenlijk is het een algemeen voorkomende plant en dat is maar goed ook. Mooie bijna ronde bladeren en daartussen de prachtige drijvende bloemen, wit met soms een tintje geel of roze. Wel vijfentwintig kroonbladeren maken deel uit van die schoonheid. De bloemen zijn tot wel 20 cm groot en hebben een heerlijke geur, al zal het je niet meevallen om er je neus boven te hangen. De zaden die voortkomen uit de bloem blijven onder water en moet door de stroming verspreid worden. Die stroming mag niet te sterk zijn, het water, zoals de Reusel hier, mag niet dieper zijn dan 1,5 meter en dan nog wat zon, hèt recept voor florerende waterlelies.
De waterlelie was het favoriete onderwerp van de impressionistische Franse schilder Claude Monet. Hij schilderde de Nymphéas (de Franse naam voor waterlelie) bij de vijvers die hij speciaal hiervoor had laten aanleggen bij zijn atelier in Giverny. Dichter bij huis kennen we het sprookje van de Indische waterlelies, naar een sprookje van koningin Fabiola van België. Zelf herinner ik mij nog altijd het prachtige gedicht van Frederik van Eeden, dat ik op school ooit leerde:
De Waterlelie
Ik heb de witte water lelie lief,
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in ’t licht.
Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer...