Al voor corona kwam was er het idee om een busreis te organiseren voor de gasten van de Zonnebloem Diessen- Haghorst- Baarschot. Een reisje naar Den Bosch mét Bosche bollen.
De Bosche bollen kwamen er toen wel... in kerstbal-vorm voor alle vrijwilligers die destijds niet veel konden betekenen voor de gasten.
Voor de gasten was er in die tijd ook een traktatie, en daarna zijn stilletjes aan ook weer wat activiteiten opgepakt.
Mede dankzij de stichting Annetje van Puijenbroek, de corona die weg bleef en de inzet van de Zonnebloem-vrijwilligers kon op 14 september dan eindelijk het uitstapje gemaakt worden. De reisplanning werd wel omgegooid zoals ze dat zeggen... Den Bosch zagen ze wel vanuit de bus, maar werd nu voorbij gereden.
Op naar Maarsbergen!
Net na 9.00 uur vertrok de bus met gezellige Zonnebloem-gasten en gemotiveerde vrijwilligers naar Maarsbergen. Onderweg vertelde chauffeur John van alles over de omgeving en werd er gezellig gekletst.
In Maarsbergen werd een Kaasmuseum bezocht, waar iedereen eerst werd getrakteerd op een kopje koffie of tas thee met een chocoladebol. Dat ging er in als zoete koek!
De korte film over het kaasmaken, de melk en karnemelk riep bij de meeste gasten herinneringen op die enthousiast werden gedeeld. Daarna ging het gezelschap het museum in waar ze te zien kregen waarmee melk tot karnemelk wordt gemaakt. Maar dat was niet alles! Er was ook een tentoonstelling over de klederdracht van vroeger, er waren werktuigen te bewonderen en er kon een Spreekwoorden-speurspel worden gedaan. ”Ach, we doen net of het een schoolreisje is”, zei een van de gasten met pretogen en een brede lach. Gelijk sloten er meer dames aan en iedereen kwam er al snel achter dat het niveau van de speurtocht toch niet voor kinderen bedoeld is. Er werd ijverig gezocht naar letters tussen alle museumstukken die een voor een herinneringen en verhalen opriepen. Meer als waar tijd voor was, want de lunch stond al weer klaar.
Toen iedereen verzadigd was van de broodjes, het beleg, de kroket en het drinken en een bezoek aan het toilet was het tijd om de reis voort te zetten..
Door de Utrechtse Heuvelrug
De groep kreeg een bustoer door de Utrechtse Heuvelrug. Door het bos waar vorig jaar vele bomen opgewaaid zijn in twee minuten tijd, langs het landhuis waar een bekend bakprogramma opgenomen wordt in de tuin, voorbij het oude huis van Mies Bouwman, karakteristieke droogschuurtjes voor tabak, (oude) gebouwen van de Universiteit van Wageningen en nog veel meer. Grappige rotondes, smalle bruggetjes en vlak landschap... teveel om op te noemen.
Tijdens een (te) korte stop bij het Kijk en Luister Museum in Bennekom werden prachtige muziekkasten getoond. Indrukwekkend voor iedereen dat ze al zo oud waren en nog steeds hele mooie klanken en melodieën lieten horen. Een hele mooie verzameling die ze graag nog beter bewonderd hadden. Maar helaas, de gids moest verder.
Via een andere route bracht de chauffeur de Zonnebloemgroep en de gids terug naar het Kaasmuseum, waar de gids uitstapte, waarna de reis werd vervolgd. Op naar Drunen, waar een smakelijk diner was gepland.
Onderweg werd er gekletst en gezongen, en was er een mini-quiz over verschillende wetenswaardigheden en feitjes van de afgelopen uren. Best nog wel pittig maar leuk!
Drunens diner en afscheid
Rond etenstijd arriveerde chauffeur John met de groep in Drunen, mooi op tijd en met nauwelijks vertraging onderweg. Iedereen liet zich het diner smaken, zo goed zelfs dat het bijna stil was aan tafel. ”Als katten muizen, miauwen ze niet”, zei een van de gasten wijs. Na elke gang barstte het gekakel weer los en genoten de vrijwilligers van de gasten die zich zo vermaakten.
Karin en Connie, beide 5 jaar actief bij het A-Team (activiteiten team) werden nog verrast; zij werden in het zonnetje gezet, omdat ze beide afscheid nemen. En dat mocht natuurlijk niet onopgemerkt voorbij gaan!
Moe maar voldaan
En toen was het ineens echt avond. De dag zat er bijna op. Een klein stukje reis stond nog voor de boeg om weer in Diessen te komen. Ook nu werd er weer gekletst en gezongen.
Al zette de vermoeidheid lichtelijk in. Het was dan ook een lange dag. Maar moe worden van het genieten, het samen zijn, alle leuke indrukken, het goed verzorgde eten... dat is fijn.
Met een zeer tevreden gevoel kijken alle vrijwilligers terug op een hele geslaagde dag. En ook de gasten gaven aan dat ze volop hebben genoten!