Vrijdagavond 22 september. In de hooiberg van een bruin café ergens midden in de bossen van Esbeek is het oergezellig. Ik zeg ‘oer’ omdat met heel veel plezier wordt teruggekeken naar een vervlogen tijd. Lang geleden komt weer heel dichtbij. De klas van 1985 haalt herinneringen op.

door Adrie van de Wouw

Eventjes heten ze weer Marga Hesselmans, Ron(nie) Smolders, Nicole Wilborts en Jacqueline van den Borne, de kartrekkers van de reünie van hun klas. Iedereen die op een moment aangesloten is geweest bij deze klas is uitgenodigd. Maar liefst 20 van de 25 van de leerlingen is present, plus juffrouw Rinel (Vriens, Snels dus) en meester Jan Pulles.

De sfeer is opperbest. Ouwe koeien worden uit de sloot gehaald met een warme blik naar het verleden. Nicole ‘Wilborts’ heeft een quiz in elkaar gezet. Wat weten we er allemaal nog van? Hoe heette onze school voor De Wingerd, wie waren de leerkrachten? Vragen over de Carnaval met de dansmariekes en Jeugdprins Ronnie, de Heilige Communie, de spaaractie van Rinus van den Borne van De Bank. Het stond toen allemaal in de schoolkrant, het Bengelnieuws.

Het voelt heerlijk om samen terug te kijken. Onder het genot van een drankje en een hapje wordt er lekker geklessebest over van alles en nog wat.

De aanwezigen worden door elkaar gehusseld en in groepjes ingedeeld. Hoe hebben we de school ervaren? Ronnie stelt ‘gewetensvragen’. Wat vonden we ervan? Wie was het ‘braafste’ kindje van de klas, wie de grootste ‘bengel’? Er wordt wisselend over gedacht maar er zijn wel namen die regelmatig terugkomen. Wie is wanneer jarig?

Welke band is er nog met Esbeek? Waar woont iedereen? Zijn er nog veel contacten met vroegere klasgenoten? Onder meer vrienden- en carnavalsgroep De Durbrekers ontstaat uit deze klas. De geschiedenis van elke leerling is anders. Hoe zit het met het nageslacht? De klas van 1985 heeft een hele rits van kids.

Wat wilde je vroeger worden en is je droom uitgekomen? Bij sommigen wel. Maar eigenlijk zijn ze allemaal best tevreden met wat ze doen.

Iedereen geniet met volle teugen van deze bijzondere avond. Wat is het toch leuk om over je eigen geschiedenis te praten en elkaars verhalen te delen. De Abrahammen en Sara’s voelen zich weer heerlijk jong.

En dan, ineens, is de nostalgische avond voorbij en, inderdaad, voor herhaling vatbaar. Met een voldaan gevoel trekt men huiswaarts en droomt fijn over ‘vroeger’.