Het vieren van de naamdag van de heilige Hubertus, de patroon van de jagers, die hier 1300 jaar geleden het evangelie verspreidde, was vroeger wijd verbreid. Op die dag werden ook de dieren (honden en paarden), betrokken bij de jacht, gezegend. Omdat Hubertus ook zou beschermen tegen hondsdolheid werden op die dag de huubkes, of Hubertusbroodjes gezegend en uitgedeeld. Zij golden als preventie tegen die toen ongeneeslijke ziekte. De Wildbeheer Eenheid Hilvarenbeek brengt op zondag 29 oktober, vanaf 12.00 uur, de Hubertusviering op de Vrijthof terug. De opbrengst gaat naar Quiet.

door Kees van Kemenade

De eigenlijke feestdag van de heilige Hubertus is op 3 november, maar de zondag 29 oktober past binnen de noveen van negen dagen rondom die naamdag. Waarom wil de WBE dit organiseren? Fré van Dal, lid van de WBE en fervent jachthoornblazer, wil het graag uitleggen: “Het is een van de mooie oude tradities die kunnen verdwijnen als wij ze niet onderhouden. Wij met onze Kempische Jachthoornblazers hebben al menige Hubertusmis opgeluisterd met onze muziek en zo kwamen wij op het idee om dit in Hilvarenbeek te organiseren. Niet als een mis in de kerk, maar in de open lucht op de Vrijthof. De Wildbeheer Eenheid pikte het idee op en organiseerde het. Een prachtig programma, aantrekkelijk voor iedereen, dus wij hopen dat veel mensen zullen komen. Je kunt je huisdier meenemen, want er is ook een zegening voor de huisdieren en hun band met de mensen.”

Overwegingen, muziek en vlees van de jacht

Het programma, dat om 12.00 uur aanvangt, belooft de bezoekers een gevarieerd aanbod. Na de begroeting door Emile Gimbrère, de voorzitter van de WBE Hilvarenbeek, volgt er een programma met optredens van de Kempische Jachthoornblazers, een muzieksoort die u maar zelden kunt horen. De overwegingen worden gegeven door pastor Gust Jansen, die ook het verhaal van Hubertus zal vertellen (zie pagina 3). De Hubertusbroodjes worden gezegend en rondgedeeld. Dankzij de Franse geleerde Louis Pasteur hebben wij nu een effectief geneesmiddel tegen hondsdolheid, maar de ‘huubkes’ maken er nu eenmaal traditioneel deel van uit. Een gebed tot de heilige Hubertus maakt ook deel uit van de viering.

De afsluiting van de Hubertusviering heeft weer een geheel ander karakter. Er wordt soep geschonken, stoofvlees gemaakt van in Hilvarenbeek geschoten en overlast gevende, wilde zwijnen. En men schenkt een jachtbitter. Daarvoor wordt niets gerekend, maar er staat een bus voor een donatie. De hele opbrengst van de Hubertusviering komt ten goede aan Quiet Hilvarenbeek.

****onderstaande OP PAGINA 3 - IN KADER MET KADERFOTO - (ECHT op p3, verwijzing in tekst)*****

Wie was Hubertus?

Hubertus was een hoge Frankische edelman uit de tweede helft van de zevende en het begin van de achtste eeuw. Hij huwde en kreeg een zoon, Floribertus, maar zijn vrouw overleed helaas. Vol verdriet wijdde Hubertus zich dan maar aan de jacht. Op een dag achtervolgde hij een groot hert, maar toen hij het beest bijna onder schot had, draaide het dier zich om. Tussen het gewei zag de jager een kruis en tegelijkertijd kreeg hij een stem te horen die hem opdroeg zijn leven radicaal om te gooien. Hubertus moest naar bisschop Lambertus gaan en zich voortaan wijden aan de verkondiging van het geloof. Dat deed hij en zijn faam groeide.

Van Hubertus werd verteld dat hij wonderen kon verrichten. Een man met het schuim op de mond na de beet van een dolle hond, genas hij van rabiës, een van de akeligste ziektes om aan dood te gaan. Toen Lambertus werd vermoord, volgde Hubertus hem op en begon hij met het missiewerk in de gebieden ten zuiden van de Maas, tot in het huidig Noord-Frankrijk. Hubertus verplaatste de zetel van zijn bisdom naar Luik. Hilvarenbeek lag tot 1559, toen het bisdom ’s-Hertogenbosch werd gesticht, in het bisdom Luik. In 727 overleed Hubertus. Op 3 november – dat werd zijn naamdag – 744 werd zijn graf geopend en werden de beenderen overgebracht naar Saint-Hubert. Het verheffen van de beenderen stond toen gelijk aan een heiligverklaring.

Door zijn leefwijze in de jonge jaren werd Hubertus de patroon van de jagers en door het wonder de beschermheilige tegen hondsdolheid. Mensen die gebeten werden (rabiës heeft een lange incubatietijd) gingen naar Saint Hubert voor een ritueel dat er voor moest zorgen dat de ziekte niet doorzette. Wie die toch niet aankon, nam in onze streken de toevlucht tot de Huubkesbroodjes die op 3 november speciaal door de bakkers werden gebakken en door de pastoor gezegend. Of het drinken van de bekende Duitse kruidenlikeur met op de fles het visioen van Hubertus, het kruis in het gewei – ook helpt, durf ik niet te beweren.

****EINDE KADER****