Hoe is het om een toneel-stel te zijn? Oftewel; wat als je allebei enorm plezier hebt in acteren? Bij toneelgroep Maet hout Staet zijn Johan van Sommeren en Bianca Leenhouwers zo’n koppel. We gaan met hen in gesprek om eens te horen hoe dat is en ook hoe ze dat combineren met een druk gezinsleven.

door Judy Wisselaar

Hoe is het zo gekomen, Bianca?

“Ik ben al op mijn 17e begonnen met toneelspelen. In 1996 begon ik bij Maet hout Staet. En toen leerde ik Johan kennen en hij is erbij gekomen, door mij eigenlijk, hè?” Johan vertelt: “Ze zochten in 2001 een bijrolletje in het stuk ‘Peer Gynt’, ook geregisseerd door Peter Stax, eigenlijk een figurantenrol. Totdat er twee rollen uitvielen; de smid en de politicus. Toen kreeg ik ineens twee tekstrollen. Ik kreeg de smaak ook te pakken en ben ik gewoon bij Maet hout Staet gebleven.”

Repeteren jullie ook weleens samen thuis?

Johan: “Nee, nee nooit. We vinden daar samen gewoon de tijd niet voor.” Bianca vult aan: “Ja, ik neem de teksten meestal op en dan luister ik ze terug bijvoorbeeld in de auto en dat doet Johan ook. Wij hebben er namelijk nog drie om ons heen rennen thuis, dus wij doen dat wanneer we daar zelf individueel tijd voor hebben.” Johan en Bianca hebben drie dochters; Anna, Sara en Cato.

Hoe combineren jullie je gezamenlijke hobby met een druk gezinsleven?

“Wij hebben heel veel gehad aan oma, die paste altijd op als wij aan het repeteren waren. Dit jaar doen we het voor het eerst zonder oma. Nu zijn ze oud genoeg om met z’n drieën alleen thuis te blijven.”

Wat is jullie favoriete rol geweest?

Bianca kan niet kiezen tussen twee rollen. “Mijn allereerste grote rol was die van Jeanne D’Arc. Die rol was zo fantastisch om te spelen, daarin kwamen alle facetten van emoties en toneelspel aan bod. Daar heb ik echt alles voor uit de kast moeten halen. Die was heel intensief voor mij. Na afloop brak ik ook echt in huilen uit als ontlading en ving Michiel van der Sanden me destijds op. En mijn hoofdrol in mijn jubileumstuk ‘De Gelaarsde Poes’. Daar ben ik wel over mijn grenzen gestapt door te zingen. Daar was ik best trots op. Het was wel een zeer beladen voorstelling zo vlak na het overlijden van Cornelien Prinsen.“

Voor Johan steekt er één stuk met kop en schouders bovenuit en dat was ‘Kras’. Het ging over een vrouw die Alzheimer kreeg. De rol die Johan daarin speelde stond dicht bij hem en raakte hem echt.

Hebben jullie nog een stuk dat jullie graag zouden willen spelen?

“Ik zou Anne Frank wel weer eens willen spelen”, zegt Johan. Bianca zou die ook kiezen, dat zou ze heel mooi vinden om nog eens te doen.

Is het ook erfelijk, dat toneelvirus?

Bij Bianca wel: “Mijn overgrootvader, de oude Jan Leenhouwers, was één van de grondleggers van het openluchttoneel. En hij heeft de Kempische Cultuurdagen mee opgezet. Daar heb ik het absoluut van. Binnen ons gezin heeft alleen de jongste enige genen en aanleg voor toneel, zang, dans en drama. “ “Ja, vooral voor drama”, zegt Johan met een knipoog. “De andere twee absoluut niet. Ze komen meestal wel kijken en Anna heeft ook wel eens meegedaan bij ‘Snorro’, als cactus.”

Is het aanrader om een toneel-stel te zijn?

“Als je het goed kunt regelen thuis, dan is het een mooie gezamenlijke hobby. De kinderen zijn er echt aan gewend, ze weten niet beter. Ze hebben ons regelmatig op posters gezien en waren ook bij veel voorstellingen achter de schermen. Maar ze worden soms ook wel een beetje moe van al dat ‘getoneel’ van ons.”

Kunnen jullie een tipje van de sluier oplichten over de rollen die jullie in ‘Een schop in de ballen’ spelen?

“Nou, ik kan in ieder geval zeggen dat ik niet mezelf speel!”, zegt Bianca met een grote geheimzinnige lach. “Ja, ze gaat echt uit haar comfortzone”, zegt Johan. “En mijn rol ligt ook niet echt dicht bij mezelf dit keer. Het is een hele opvallende rol, laat ik het zo zeggen dan…..”

Waarom zouden onze lezers naar de voorstelling ‘Een schop in de ballen’ moeten gaan?

“Ik denk dat het een hele leuke voorpret is voor de Kerst”, zegt Bianca. “Er zit zeker ook een serieuze onderlaag in en ik denk dat het ook zorgt voor herkenning als je de situaties op het toneel ziet. Misschien wel in de overtreffende trap, maar ik weet zeker dat de mensen zullen denken van ‘o ja’!” Johan vult aan: “Het is een stuk met meerdere lagen, maar heeft wel een komische boventoon. Echt met een dikke vette knipoog!”

Een schop in de ballen

Het is nu dan echt tijd om kaartjes te bestellen voor ‘Een schop in de ballen’. Je kunt kiezen voor de avondvoorstelling op 8 of 9 december en de matinee op zondag 10 december. Dat kun je doen via de website van CC Elckerlyc of van Maet hout Staet. Dan kun je persoonlijk dit ‘toneel-stel’ aan het werk zien!

Heel veel plezier gewenst.