Met 48 van de 62 Gouden paren bijeen die er dit jaar waren in Reusel-De Mierden was de stemming opperbest. Het is terugkijken op het leven van een generatie die ongelofelijke veranderingen aan zich voorbij zagen trekken. Zelf vaak uit grote gezinnen afkomstig, maar in hun eigen huwelijk de geboortes kunnen plannen met 2 of 3 kinderen. Ze zagen een energiecrisis komen en gaan (1973) maar onlangs ook weer terugkeren. Maar de positieve kijk op het leven voert de boventoon.
door Harrie Wenting
Voor burgemeester Annemiek van de Ven is de jaarlijkse bijeenkomst met de Gouden paren een van de hoogtepunten van haar regeringsjaar. Maar dit jaar was het helemaal bijzonder omdat ze de ontvangst van de Gouden paren in haar eigen trouwjurk kon doen. Zij stapte onlangs (opnieuw) in het huwelijksbootje, al zal ze daarmee het gouden huwelijk niet meer gaan bereiken.
Datzelfde gevoel had ook Christ Verspaandonk, die het grootste deel van zijn leven in Hooge Mierde woonde (nu Reusel). Hij was de dertig al ver gepasseerd toen hij met zijn Toos in 1973 voor het altaar stond. Maar op zijn 86e kan hij toch nog zijn Gouden huwelijk vieren.
Dat konden dit jaar ook Ad en Riek Lepelaars uit Hooge Mierde doen. Hij werkte destijds bij de Rabobank in Reusel, zij in de confectie bij de Canda. Ze ontmoetten elkaar bij het dansen in De Valk, alle datingapps moesten toen nog uitgevonden worden. Ze bouwden hun nestje in Hooge Mierde, waar twee kinderen geboren werden. Ad was actief bij verenigingen zoals de voetbal en carnaval en Riek naaide de kostuums van de Raad van Elf. Hobby’s hadden ze in overvloed en nu ze meer tijd hebben, puzzelen ze veel. Ad bleef maar liefst 46 jaar dezelfde werkgever trouw, nu is motorrijden nog een van zijn hobby’s. “Ik heb de telefooncel zien komen en weer zien verdwijnen”, zo vat hij zijn leven samen. Hij zag de wereld om zich heen veranderen en ze hebben zich er steeds zo goed als mogelijk op aangepast.
Bewogen jaar
Het jaar dat al de Gouden paren trouwden - 1973 - was een bewogen jaar in Lage Mierde omdat het klooster daar toen afbrandde. Nationaal was er een oliecrisis, maar met de eerste naaktstranden durfden mensen zich ook makkelijker bloot te geven. Het was het jaar dat Wim Kan zijn eerste Oudjaarsconference had, maar ook het jaar dat Peppi en Kokkie voor het eerst op tv was te zien.
Maar het was ook de periode dat je nog net voor kerstmis trouwde omdat het je een belastingvoordeel opleverde. Dat weet ook Henk Wissink zich nog te herinneren. Hij kwam vanuit Reusel naar Hooge Mierde om er zijn Ria te veroveren. Ook zij kregen samen twee kinderen en vonden hun plekje in Hooge Mierde. Henk, leraar van beroep, steunden vele verenigingen en ondersteunde bij het uitbrengen van boeken van Jan van Gisbergen door het correctiewerk te doen. Ria is nog steeds actief bij het toneel in Hooge Mierde, waar ze onlangs nog de hoofdrol had in een blijspel.
“Het mooie van ons leven is dat we voldoende tijd hebben om van dit leven te genieten”, stelt Henk vast. Hij wil het niet expliciet de gouden generatie noemen die nu met een mooie camper door Europa trekt, maar dat is toevallig wel een van hun hobby’s. Ook zij genieten van hun kleinkinderen en koesteren het geheim om elkaar ook na vijftig jaar nog te waarderen: geniet samen, maar laat elkaar ook een beetje vrij.
De Gouden paren hadden heel wat met elkaar bij te praten in zaal de Ster in Lage Mierde. Het zijn terugblikken op de dansavonden uit de jaren zeventig, de momenten bij uitstek om je lief tegen te komen. Het Reuselse Gotte bleek hierbij vaak te scoren en als je iets verder van huis ging bij Van Diepen in Eersel.