Maria Magdalena (vervolg en slot).

Waarschijnlijk is de bruiloft in Kana, het huwelijksfeest van Jezus en Maria Magdalena geweest. De toevoeging Magdalena komt waarschijnlijk van de plaats Magdela aan het meer van Genezareth. Waarschijnlijk is zij daar geboren en vervolgens is het gezin naar Kafarnaüm gegaan, waar haar vader Gaïr, rabbijn was.

Over de graflegging van Jezus en het vervolg daarop, doe ik in het nieuwe jaar verslag in deze column, want daar zijn de nodig opmerkingen over te maken.

Janny Post beschrijft in haar boek (zij heeft zeker tien jaar in Frankrijk gewoond), dat zij op een bepaald moment met een groep bezoekers in het plaatsje Rennes-Le Chateau arriveerde. Het plaatsje staat bekend om de kerk gewijd aan Maria Magdalena. De pas benoemde jonge pastoor Bérenger Saunière besloot in 1885 zijn kerk eens te gaan verbouwen. De kerk was behoorlijk vervallen. Samen met zijn huishoudster Marie Denarnaud en de koster gingen ze aan de gang. Op een bepaald moment vonden ze in een dicht gemetselde nis in een pilaar, perkamente geschriften, die de tijd goed hadden doorstaan. Iets kon de pastoor er wel van lezen, maar niet alles. Waarschijnlijk is de tekst in het Aramees geschreven; de taal in het toenmalige Palestina. Hij ging ermee naar zijn Bisschop die hem onverwijld doorstuurde naar Rome. Voor de Bisschop, die iets meer wist van het Aramees, kwam het besef door, dat hier een bommetje werd gelegd onder het Roomse geloof. De pastoor kwam terug uit Rome met voldoende geld om de kerk magnifiek te verbouwen en een huis voor zichzelf en zijn huishoudster te bouwen. Gedurende het leven van de pastoor kon hij ook andere mensen in het dorp helpen. De bedoeling van Rome was, dat de pastoor en zijn huishoudster hun mond zouden houden. Dat deden ze, totdat de pastoor overleed en de huishoudster vond dat ze niet meer hoefde te zwijgen.

Even terug naar Janny Post. Zij kwam aan de praat met de plaatselijke herbergier en vroeg hem naar het geheim van Rennes-Le Chateau. ”Oh”, zei hij, ”heel eenvoudig, Maria Magdalena én Jezus hebben hier of in de omgeving geleefd......!” Janny was behoorlijk perplex. In een kruisdood en een leeg graf heeft zij nooit geloofd, maar toch, de stelligheid waarmee de Roomse kerk dit geloof er in hamerde, was toch voor haar een schok, na het gesprek met de herbegrier.

Helemaal los van Janny Post, en het lezen van vele boeken over deze materie, ben ik tot de conclusie gekomen dat een en ander niet helemaal is verlopen zoals door de Kerk wordt voorgesteld. In mijn boek, ‘Joshua een gekruisigde’ (ISBN 978-94-022-2875-5) doe ik mijn bevindingen in roman vorm.

Spreuk van deze week:

Wij geloven liever de leugens die ons behagen, dan de waarheden die ons mishagen....!

(onbekende auteur)

Ik moest het effe kwijt....