De olifant op tafel: als actievoeren een daad van terrorisme wordt.

Het leven beweegt zich voor het gevoel te langzaam richting voorjaar. De knoppen aan de bomen worden groter, de krokussen hebben hun kop weer boven de grond gestoken. Er hangt nieuwe energie met andere geuren. De boer maakt zich op voor het voorjaar. Er verschijnen meer tractoren op de weg, gereed om het land weer klaar te maken voor de inzaai, zodra het overtollige water in de bodem is gezakt.

De boer heeft de aandacht op zich gevestigd. Of is het slechts een groep boeren in Europa, die door grote internationale bedrijven, voerindustrie en banken opgejut worden? De boosheid steekt ook onze boeren aan. Ze voelen zich beperkt in hun ondernemerschap. Ze willen groeien en nog meer produceren, maar lopen tegen de grenzen van wat de aarde en natuur aankan. Er is beperkende regelgeving, bureaucratie. Daar is een boer geen boer voor geworden.

Toch is een algemeen gezegde: in de beperking toont zich de meester.

In het algemeen zijn wij trots op onze boeren. In sommige straten in ons buitengebied hangen de vlaggen nog, verkleurd en versleten door de wind. De huidige staat van deze vlaggen kan symbool staan voor de acties, die de afgelopen weken in het nieuws zijn geweest. Actievoeren en grenzen overschrijden. Wanneer wordt een actie een terroristische daad? De scheidslijn werd flinterdun. Het bedreigen van ministers en regeringen is niets om trots op te zijn. Het blokkeren van snelwegen om aandacht te vragen voor de onvrede hoort bij de protesten. Het afsluiten van steden om het land te ontwrichten en rotzooi trappen gaat ver over de grens van het toelaatbare.

Maar het zijn niet alle boeren. Er is een onzichtbare groep, die wel zorgvuldig omgaat met hun omgeving. Zij weten dat alleen natuur-inclusieve landbouw kans van slagen heeft en maken wel de overstap. Trots op deze boeren. Ooit waren we trots op een boer met 300 of nog veel meer koeien De melk werd in een speciale fabriek verwerkt tot melkpoeder voor Chinese kinderen. Nu produceren de Chinezen de melk zelf en is de fabriek gesloten. Er is te veel melk en het personeel is ontslagenen. Het was een verkeerde keuze, die ten koste ging van de natuur en onze leefwereld.

De olifant op tafel