Ze groeide op in Westelbeers, meisje van het platteland. Nu ze geworteld is in Hooge Mierde (“Ik woon er al vijftien jaar”) komt het dorpse haar goed van pas. Bij gemeenschapshuis De Schakel zocht men een beheerder die kon verbinden. Iemand die midden in de samenleving staat en die de taal van de mensen spreekt en begrijpt.
“Toch was het verrassend dat ze net bij mij uitkwamen voor het beheer van De Schakel”, zegt ze.
door Harrie Wenting
Moeder van drie opgroeiende kinderen, gezellig lid van de Dorpslopers en een kantoorbaan. Soms lijkt het uitgestippelde leven een zegen, maar als er iets niet 100 procent past kan dat een gevoel van twijfel geven. “Ik dacht al langer na over mijn toekomst”, zegt Anouk terugblikkend. “Wil ik tot mijn 65e achter een beeldscherm werken? Oké, van het plan om schoonheidsspecialiste te worden had ik al lang afscheid genomen. De kantoorbaan die op mijn pad kwam was zeker goed, ik werkte bij een mooi bedrijf met ontzettend leuke collega’s. Maar toch.
Waarschijnlijk heb ik het bij een vriendin van mij wel eens door laten schemeren en toen haar schoonmoeder bij mij op de stoep stond met de vraag om beheerder te worden moest ik wel effe aan het idee wennen. Beheerder van een gemeenschapshuis is veel meer dan alleen een biertje tappen. Je staat er tussen de leden van de zangkoren en die hebben we er hier veel (welgeteld zeven (!) en de harmonie. Maar ook de weg zoekend tussen de zelfwerkzaamheid van de KBO met al haar groepjes en activiteiten.”
De juiste weg ingeslagen
Een van de dingen die ze als de ultieme uitdaging zag was de carnaval omdat Hooge Mierde een traditie heeft om met andere kroegen uit het dorp samen te werken. “Dat vraagt weer een totaal andere rol en ik was enorm blij met de hulp die ik van iedereen kreeg.” Dat het op en top verliep geeft haar het vertrouwen dat ze de juiste weg ingeslagen is.
De dankbaarheid die ze uitspreekt over de ondersteunende rol van anderen siert haar, maar het lijkt vooral haar eigen verdienste. Met een lach en open mind treed ze anderen tegemoet en haar glas is altijd halfvol en niet half leeg. “Ik werd uitgebreid ingewerkt door voormalig beheerder Jan Smolders die mij de kneepjes van de horeca liet zien. Ik vond drie anderen om een avond de tapkraan te bemannen, maar regelde ook het poetsen weer in eigen beheer te gaan doen. Het is vooral organisatorisch waar een uitdaging ligt.”
Goede afspraken
Terwijl ze haar verhaal doet aan een van de tafels in de foyer van De Schakel, lopen de leden van de KBO-gymclub binnen. Zij tappen er hun eigen kopje koffie en laten volgens afspraak de ruimtes weer netjes achter. “Omdat ik zelf niet op elk openingsmoment aanwezig ben, wil ik met alle partijen goede afspraken maken hoe ze het hier achterlaten”, legt ze uit. “Daar moet ik misschien nog wel een stukje duidelijker in worden.”
Ze wil geen concurrent van de lokale horeca zijn en past daarom de prijzen voor de drankjes op de andere horecaprijzen aan. Ze ziet zelf dit jaar nog als een proefjaar, maar met de positieve start en vooral de positieve ontvangst door de bezoekers uit het dorp, lijkt haar toekomst weer goed op de rit.