Samen Kerk-zijn is al zijn leven lang de missie en visie van pastor Cees Remmers met betrekking tot geloven en kerk-zijn. Dezer dagen viert Cees, op zijn verzoek in kleine kring, dat hij op 23 mei 1964 door handoplegging van bisschop Bekkers gewijd is tot priester.

Voor Hilvarenbeek en de Beekse parochie heeft pastor Remmers veel betekend. De parochie heeft hij samen met parochianen “in vuur en vlam” gezet, geloven kreeg voor mensen handen en voeten dankzij hem. In het dorp was hij graag gezien, en ook van waarde; daarvoor werd hem het Ereburgerschap van Hilvarenbeek toegekend. Met een van zijn vele talenten is Cees vooral een man van het Woord met een hoofd- en een kleine letter. Bij zijn afscheid als pastoor van de Petrusparochie - tevens de viering van zijn 50-jarig ambtsjubileum - gaf hij zijn pastorale leven als volgt weer in een van zijn laatste Beekse preken:

“… God zij dank en dank zij mensen kan ik zeggen dat ik 50 jaar lang een gelukkig mens en priester heb mogen zijn en dat in de stormen van de tijd heb kunnen blíjven.

Toen halverwege de zestiger jaren Jezus met mij in zee durfde gaan, stak ik van wal in de Thomasparochie in Eindhoven. We hadden toen – zo voelde het – de wind mee…. Het was volop lente in de kerk, we hoopten op een warme zomer. Maar de wind keerde en we raakten het oneens over de koers die we moesten gaan…. Gods volk onderweg raakte verdeeld: sommigen wilden te hard vooruit naar morgen, anderen wilden terug naar gisteren…. En dan raak je als herder, die de kudde bij elkaar wil houden, zelf wel eens de weg kwijt…. En meer dan u hoefde weten ben ik alle gedoe in onze kerk wel eens echt zat geweest, dan was ik moe van alle gedoe en voelde ik mij als de Profeet Elia die dacht en mopperde tegen zijn God: Nou is het mooi geweest…, tot hier en niet verder…, ze zoeken het maar uit…. Maar dan was er net als voor Elia ook voor mij altijd wel weer een engel die me aanstiet; dan waren er altijd weer engelen van mensen, die me overeind hielpen, die mij de hand boven het hoofd hielden, die mij de hand hebben opgelegd, mij opnieuw hebben gewijd, hebben toegewijd aan wie en wat ik wilde zijn….

En alle jaren door heb ik voor het doordeweekse leven in de zondagse kerk energie en inspiratie mogen geven aan gelovigen als u, maar ook van u gekregen: In ons samen bidden, in ons samen zingen en zwijgen, in het breken van het Brood, kreeg ik vaak de nodige kracht en nieuw vertrouwen aangereikt…. En zo kon ik – alle jaren door meer de vragende Thomas gebleven dan de rotsvaste Petrus geworden – toch weer verder! Ik mocht en kon uw pastoor zijn, omdat u mij ‘God zij dank!’ tot herder was….

Blij en dankbaar kijk ik terug op al die mooie jaren, waarin ik mocht delen in de vreugde om het nieuwe leven bij de doop van meer dan 5000 kinderen. Maar ook jaren waarin ik meer dan 1500 keer mocht delen in het verdriet om het afscheid van ’n geliefde. En al die keren heb ik aan het begin bij de doop verteld over ons eeuwenoud gelovig vertrouwen dat in elk mensenkind God de hand heeft gehad. En bij elk afscheid van ’n dierbare heb ik verteld over ’t hoopvolle nieuws van Pasen: dat elk mens aan het eind vallen zal in de handen van God.

Van de bisschoppen Bekkers en Bluyssen heb ik destijds het woord gekregen en ook genomen tot op de dag van vandaag. In 2500 zondagse preken ben ik altijd blijven zoeken naar de goede woorden om te laten oplichten wat God ons heeft willen vertellen in Jezus van Nazareth…. Ook poogde ik dat te doen in honderden liedteksten en voorbeden….

Vandaag vertelt Hij ons - aan ons die zoals Thomas eerst willen zien en dan geloven – dat je eerst moet geloven om dan de dingen anders te gaan zien…:

Omdat ik geloof ben ik gaan zien dat wij mensen geen zwervers maar pelgrims zijn…,

Omdat ik geloof ben ik gaan zien dat wij niet naar niks en nergens onderweg zijn…,

Omdat ik geloof ben ik gaan zien dat er voorbij de horizon van ons denken en weten een land ligt waar wij thuis zullen komen…, voor altijd thuis bij God, de Bron van alle leven, de Uitvinder van liefde… Daar aan de overkant… daar en dan… Dan zal ik leven!...”

***HIER FOTO INVOEGEN***

Nu tien jaar later is zijn missie en visie, zijn geloven niet veel anders geworden, maar merkt hij wel dat hij zelf ouder wordt. Daarom woont deze ‘Bikse’ mens en pastor sinds een half jaar in een van de nieuwe appartementen van Woonzorgcentrum Het Laar in Tilburg, de stad waar hij werd geboren. Daar gaat zijn leven rustig verder en viert hij in dankbaarheid op zijn manier zijn 60-jarig priesterschap.

Ook de parochianen in Hilvarenbeek zijn dankbaar, dat Cees zo’n 46 jaar “een van hen” is geweest, een diamanten pastor met een manier van geloven en leven die jong en oud heeft bezield tot op de dag van vandaag.

Een cadeau

Al is het niet mogelijk hem persoonlijk te feliciteren, dan toch kan de Beekse gemeenschap - zo is zijn oprechte wens - een dankbaar gebaar maken jegens pastor Remmers en hem gezamenlijk feliciteren door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL31RABO0 1223 37 255 t.n.v. Gilde van het Venerabel Sacrament onder vermelding van “gefeliciteerd pastor Remmers” voor een in overleg met de jubilaris nog nader te bepalen cadeau en/of goed doel.

Dit kan tot uiterlijk eind juni 2024.

Van harte gefeliciteerd pastor Remmers, en alle goeds voor de toekomst!