Ga eens op zoek naar de vele verschillende planten in onze gemeente, die er van nature voorkomen. Je hoeft alleen maar te kijken in de bermen langs de wegen, in de bossen, aan de akkerranden en zelfs tussen de straat- en stoepstenen. Elke plant is interessant; onkruid is maar een verzonnen woord. Als jij je er een beetje in verdiept, dan gaan die Beekse planten nóg meer leven.

door Kees van Kemenade

In loofbossen kun je in het voorjaar enorme plakkaten met de blauwe bloemen van de wilde- of boshyacint bewonderen. Die heb ik hier nog niet waargenomen, maar was wel zo gelukkig om in een berm onder bomen op Driehuizen een pol aan te treffen met deze toch wel prachtige bloemen. Ze groeien en bloeien in trosvorm als kleine klokjes en lokken voor de bevruchting hommels en zweefvliegen aan. De wortels en de langwerpige bladeren verzamelen de groeistoffen waarmee de bolletjes onder de grond worden gevoed. Die vormen dan bijbolletjes en dat is een tweede manier om de soort te verspreiden. De wilde hyacint mag dan wel prachtig zijn, maar hij is wel giftig. Ik zou hem ook maar niet plukken, want zelfs de aanraking kan lijden tot een flink jeukende huid.

Ik vind het altijd leuk als er een verhaal verbonden is met een plant. Er bestaat een Griekse mythe van de schone jongeman Hyakinthos. De goden Apollo, van de kunsten, en Zephyros, van de westenwind, werden allebei verliefd op de jongen. Toen Zyakinthos meer naar Apollo neeg, werd Zephyros heel jaloers. Op een dag waren de beide geliefden aan het discuswerpen, maar de god van de westenwind zorgde voor een windvlaag die de discus van baan deed veranderen. Hyakinthos werd dodelijk getroffen. Uit spijt en als herinnering aan zijn geliefde deed Apollo uit de bloeddruppels deze plant ontstaan. Het schijnt zo te zijn dat je in de vlekjes op de bloembladeren je de letters ‘aiai’ kunt lezen; Grieks en voor ‘helaas’.