Het is een mooie dag in juni, het zonnetje schijnt. Na al die regen van de afgelopen tijd is dit een heerlijk gevoel. Ik maak me klaar om, na lange tijd, weer een uurtje te gaan tennissen. Ik pak mijn fiets uit het schuurtje, spring erop en trap tegen de wind in, richting de tennisbaan. Daar heb ik afgesproken met mijn mede-sporters.

Met een groepje van acht dames en heren proberen we wekelijks een anderhalf uur ons moe te maken op de baan, om nadien samen wat bij te kletsen. Dit onder het genot van heerlijk kopje koffie of thee natuurlijk. We hebben onlangs ons 15-jarig ‘tennis-jubileum’ gevierd en zijn een hecht clubje. Voor ons is, naast sportief bezig zijn, het sociale element van grote waarde. ‘Meedoen is belangrijker dan winnen’, is ons motto. Dit geldt ook voor Jozef, 78 lentes jong en nog altijd gedreven om een potje tennis te komen spelen.

Een telefoontje

Jozef woont niet in de directe nabijheid van de tennisbanen, maar kwam tot voor kort wekelijks met de auto. De laatste weken echter niet meer. Daarop volgde een telefoontje van zijn dochter. Ze vroeg of we de afgelopen tijd veranderingen bij Jozef gemerkt hadden. Het was me wel eens opgevallen dat hij soms wat later kwam tennissen, terwijl Jozef voorheen altijd van de klok was. Ook het betalen van het kopje koffie, leverde soms wat problemen op. ‘Maar ach, we vergeten allemaal wel eens iets’, dacht ik dan. De dochter van Jozef gaf aan dat bij haar vader zeer recent de diagnose dementie is gesteld. Zijn arts adviseert om geen auto meer te rijden, waardoor het Jozef niet meer lukt om naar de tennisbaan te komen.

Jozef is verdrietig en ontdaan, maar zijn dochter ziet geen andere mogelijkheid dan de deelname te stoppen. ‘Dit kunnen we toch niet laten gebeuren’, dacht ik bij mezelf. ‘Iedereen telt mee, met of zonder dementie’.

Wekelijks opgehaald

De eerst volgende keer dat Jozef er niet bij kon zijn, hebben we dit met elkaar besproken. Unaniem waren we het erover eens dat Jozef met ons mee moet kunnen blijven sporten, met ons koffie moet kunnen blijven drinken en deel moet kunnen blijven nemen aan de maatschappij. We hebben contact gehad met de dochter van Jozef en nu wordt hij wekelijks thuis opgehaald door iemand van de club. Het vervoer hebben we gezamenlijk opgelost en ook ondersteunen we hem, daar waar nodig met onder andere het afrekenen van het kopje koffie.

Voor en met elkaar

Inmiddels kom ik fietsend aan bij de tennisbaan, waar Jozef en de anderen al aan het inspelen zijn. ‘Wat heerlijk toch dat we dit voor en met elkaar kunnen doen’, denk ik nog voordat ik de tennisbaan op loop.

Sporten is niet alleen goed voor de gezondheid, maar het geeft ook verbinding, ongeacht leeftijd, achtergrond of diagnose!

Ook dementievriendelijk?

Volg gratis de online training ‘goed omgaan met dementie’ op samendementievriendelijk.nl/trainingen en word ook dementievriendelijk.