Ga eens op zoek naar de vele verschillende planten die van nature voorkomen in onze gemeente. Je hoeft alleen maar te kijken in de bermen langs de wegen, in de bossen, aan de akkerranden en zelfs tussen de straat- en stoepstenen. Elke plant is interessant; onkruid is maar een verzonnen woord. Als jij je er een beetje in verdiept, dan gaan die Beekse planten nóg meer leven. Zeker als je het verhaal achter elk plantje kent.

door Kees van Kemenade

Tussen Biest-Houtakker en Hilvarenbeek loopt nog een oud kerkenpad uit de tijd dat de Biest geen kerk bezat en de moderne infrastructuur van de laatste jaren het afsloot van de oorspronkelijke bestemming. Langs dat pad bloeit het havikskruid volop, een flinke plant met gele bloemen die wel een meter hoog kan worden.

Havikskruid komt vooral voor op onze zandgronden, op plekken waar het voedselrijk is. Er zijn veel varianten die een geoefend bioloog wel kan onderscheiden, maar ik niet zo. Het stijf havikskruid is dit, naar ik aanneem.

De bloemen bestaan uit heel veel kleine bloempjes die op lintjes lijken. Een composiet noemen wij dat. Wil je hem bewonderen, dat kan, want havikskruid is niet echt zeldzaam, dan kan dat vanaf juli tot diep in de herfst.

Het eerste jaar is de plant niet meer dan een rozet met bladeren, die vlak over de grond liggen. In het najaar sterven ze af om dan in de volgende zomer te herrijzen met een hoge stengel vol bladeren en bloemen.

Het havikskruid is een drachtplant voor bijen en hommels die er stuifmeel verzamelen voor hun larven. En passant zorgen zij daarmee ook voor de bestuiving.

De naam is een vertaling van twee talen uit de oudheid. Hierax (Grieks) en Hieracuim (Latijn). Men meende toen dat de havik van dit kruid at om zijn gezichtsvermogen te scherpen. Daar klopt dus niks van, want met het gezichtsvermogen van deze roofvogel is niks mis. De havik jaagt vaak in bossen en verschalkt zo zijn prooi, voornamelijk duiven en andere vogels, maar ook wel eens een konijntje of een eekhoorn. Met ons havikskruid is er dus geen enkele band.