Zondag 8 september was het zover: van heinde en verre kwamen de ware brommer liefhebbers naar Diessen voor de jaarlijkse brommerrit van Brommer Oldtimer Club Diessen. En ja, dit jaar waren de weergoden de organisatie opnieuw goed gezind. Moet ook wel, voor een dergelijk buitengebeuren pur sang. Al voor 10.00 uur arriveerden de eerste deelnemers. Vanaf dat moment was het een bijna constante toestroom, al snel stond de Kerstraat aan beide kanten vol en moest men uitwijken naar de Kerksingel. Het aantal deelnemers was exact hetzelfde als vorig jaar, namelijk 317. Met helaas zwartrijders (waarom eigenlijk?), anders lag het aantal nog hoger.

Passie voor het leven

Dat deze brommerrit geen regionale aangelegenheid is bewijst René en Andrea uit Sevelen gemeinde Issum. Dat ligt in Duitsland, nabij Kevelaer, op 1,5 uur rijden. Met de brommer wel te verstaan. Gisteren? Nee hoor, vanochtend! Hans raakt niet uitgepraat over zijn Honda MT5, die hij zelf ook helemaal tot op het laatste boutje en moertje heeft gerestaureerd. De trots straalt er van af. Bij eerdere brommerritten is hij in de prijzen gevallen. Hans, de vader van René, is er ook. Met zijn 79 is hij in Diessen met een Honda MCX50. Hans komt uit Mierlo en is lid van de vereniging ‘Op ons gemekske’. Een erg toepasselijke naam voor een brommervereniging, want het is een grote misvatting dat het alleen om de snelheid gaat. Het sociale aspect voert de boventoon, net als het spreekwoord ‘samen uit, samen thuis’. Hans: “Vruger konde er nog indruk mee maoke bij de metjes, mar dè is er wel vanaf mee mèn 79.” Pedro uit Helmond is er met zijn Zündapp 517 uit 1969. Hij is ook lid van ‘Op ons gemekske’ en onderschrijft de sociale doelstelling van de vereniging met ongeveer 40 leden. Iedere eerste zondag van de maand is er een brommerrit, te beginnen in het voorjaar na een traditionele brommerzegening.

Liefhebbers uit de regio

Peter neemt deel met een Thomos T3P, een studentenbrommer volgens hem. Peter komt uit Diessen en is er samen met dochter Jasmijn, die een Yamaha FSI bij zich heeft. Peter vindt het alleen al bijzonder dat hij samen met zijn dochter deelneemt. Samen de wind in de haren voelen, de vrijheid ervaren en voor even geen mobiel of dergelijke. Terug naar waar het om gaat: ‘ik en mijn brommer’. Zo ook met John uit Tilburg met een Puch VS50D. John is in Diessen samen met 23 leden van de vereniging ‘Straatschorum’ uit Tilburg. De vereniging heeft ongeveer 30 leden (tussen de 24 en 85 jaren) en heeft de sociale binding zeer hoog in het vaandel, volgens voorzitter Jeroen.

Grappig om te horen dat het ontstaan van de vereniging terug te voeren is naar een dansles die uiteindelijk in de Bockenreijder zijn vervolg krijgt. Het is verstandig om niet verder in detail te treden; terug naar de essentie van de dag, de brommer. Jeroen kijkt met pretoogjes naar zijn Sparta en naar mannen en vrouwen rond om hem in de stoere clubkleding. Het doel van de vereniging is om brommerliefhebbers bij elkaar te brengen en te houden, op basis van een goed met elkaar afgesproken sociaal gedrag. Hier staat een trotse voorzitter. Even verderop staan Bob (72) en Martien (75). Bob is hier met een Zündapp GS125, hij komt uit Oerle en Martien oorspronkelijk uit Wintelre, nu uit Mierlo. Martien is ook met een Zündapp en gelet op hun beide kleiding is het absoluut ondenkbaar dat dit verandert. Waarom Zündapp? Een stilte volgt. Bob en Martien kijken elkaar aan alsof er een domme vraag wordt gesteld. Met een sterke hang naar het verleden vertellen ze “Daor zèn we mee opgegroeid, vandaor”. Het startsein klinkt voor het vertrek en het vele publiek doet de meute uitgeleide.

Lely motorwagen

Ook dit jaar is de motorwagen (49cc) van het merk Lely van stal gehaald. Deze motorwagen, eigendom van de BOC, komt uit Den Haag en is destijds gefabriceerd om ouderen en minder validen te kunnen vervoeren. Ook toen al wilden mensen graag mobiel zijn. Soms uit luxe, maar soms ook uit medische noodzaak. Het bouwjaar van de motorwagen is 1956. Min of meer bij toeval komt deze motorwagen op het pad van BOC. Na aanschaf volgde snel een restauratie.

Al snel ontstond het idee om deze bij de jaarlijkse toerrit in te zetten voor een medemens met een beperking. Dit is vanaf het begin al een schot in de roos. Vorig jaar was dat Annie Hermans, zus van Piet Hermans. Dit jaar viel de eer te beurt aan Evi. Evi is 19 jaar en woont sinds ruim 1 jaar in de woongroep Benjamin in Diessen. Door de week werkt ze bij Zorgboerderij de Hardel Hoeve in Baarle Nassau. Ze houdt zich graag bezig met diamond painting. Vader Dirk-Jan: “Ze vindt het heel leuk en geniet er echt van. Echt een schot in de roos. Ze heeft ook een hele fijne klik met Ad die haar rijdt.”

Het doet BOC opnieuw goed om met dit kleine gebaar zoveel plezier kunnen bieden aan een medemens met een beperking. Hoe mooi kan het zijn! Maar vooral ook dat ze op deze manier een maatschappelijk doel combineren met haar culturele rol.

Grijze massa? Absoluut niet!

De stoet komt in beweging voor een tocht over ruim 80 km, die onderweg even traditioneel als rijkelijk is voorzien van horeca. Kortom de deelnemers komen niet om van de honger en de dorst. Jong en oud, en van allerlei pluimage en achtergrond. Zeker verrassend veel jeugd, wat voor de culturele overdracht belangrijk is. Jonge gezinnen met de kinderen achterop, geweldig om te zien. En er zijn prijzen te verdienen

Voor de mooist gerestaureerde is een trofee beschikbaar, gemaakt van oude brommer onderdelen door Pietje Hermans. Deze prijs was voor Bert Roozen uit Heeze met een Kreidler RMC-5 uit 1981.

Twan Peijen uit Tilburg ontving de prijs voor de mooist ongerestaureerde brommer, dit met een Sparta GD50 Sport uit 1960.

En er is een pechprijs die eigenlijk niemand wil maar niettemin een steun in de rug is. Deze was voor Rico de Witte uit Kapelle (Zeeland). Zijn Honda MT5 had een kapotte ontsteking. Volgende keer beter Rico.

Zeer geslaagd evenement

De organisatie kijkt terug op een zeer geslaagd evenement. En natuurlijk, elke organisatie is zonder meer blij als het evenement zonder problemen verloopt en na afloop enkel positieve geluiden zijn te horen. Maar de kers op de taart blijft toch wel de ingekorte rit met de Lely. Ervaren wat een klein gebaar voor grote vreugde kan brengen voor de medemens met een beperking. BOC heeft er dat met alle vormen van plezier jaarlijks voor over.

En hoe ging het met Thijs? Hij heeft er erg van genoten en het kostte na afloop moeite om de brede glimlach van zijn gezicht te krijgen. Dat smaakt zeker weten naar meer!