Klein maar bijzonder dat is de Jan Smeijers Memorial. Klein naar het aantal deelnemers, bijzonder omdat de traditie die 15 jaar geleden begon, onverminderd enthousiast, wordt voortgezet. De persoon Jan Smeijers (1939-2009) en zijn erfenis blijven zodoende in Hilvarenbeek in leven.

door Ad Smeijers

Even het geheugen opfrissen! Jan Smeijers was een bekende Bekenaar. Hij verstond zijn vak; “Met hout is voor mij niets onmogelijk”. Hij kwam bij veel mensen over de vloer om een klusje te doen. Hij was de drijvende kracht achter Scouting Hilvarenbeek. Een tonprater met een specifieke kwaliteit: sublieme mimiek boven verstaanbaarheid. Jan was actief binnen de Bouw-en Houtbond, de lokale politiek en bestuurder bij Rijwiel Toer Club Hilvarenbeek. En om de litanie te beëindigen, hij was bepaald geen zwart schaap in de kudde van pastor Cees Remmers. Kortom, Jan was een uniek figuur, in de zin van: niet iemand van het allooi 13 in een dozijn.

Fijn fietsen

Voor er gefietst wordt is het volgende ritueel doorlopen: koffie, warm worstenbrood en krentenbollen bij Jacques. Bezoek aan het kerkhof, staatsiefoto bij Jans graf gemaakt door Gerard en fietsen maar, Gijs, de bedenker van het parkoers, achterna.

De 15e editie van de JSM kende unieke aspecten. Zoals minder kilometers op de teller dan de gebruikelijke 100. Dichtbij de Beekse toren gebleven. En toch op plekken geweest die nieuw waren. Dat leidde tot enige vorm van desoriëntatie. Ik dacht na de passage van het Safaripark en Speelland naar Beek te fietsen, het pad bleek uiteindelijk in het Leypark uit te komen. Een gekke gewaarwording. Je voelt je een vreemde op de plek die je dacht te kennen als je broekzak.

Het was fijn fietsen over wegen door de gemeente Hilvarenbeek incluis de opgeheven gemeente Diessen. En vooruit, het parkoers deed ook de verdwenen gemeenten Berkel-Enschot en Oost- West en Middelbeers aan. Als het weer beter is dan voorspeld, met de wind in de rug en de najaarszon op je bast, ja, dan is het lekker fietsen. In een groep die het tempo aanpast, zo dat de zwakste broeder niet het snot voor de ogen hoeft te rijden, ja, dat is fijn fietsen. Dat een fiets, een aftands model racefiets is, rijp voor het museum, dat ze uit de toon valt tussen de hightech mountainbikes, dat is dan maar zo. Het weerhoudt de berijder er niet van het uit te zingen hoe lekker fietsen is in de 15e JSM.

Verbroedering

Fietsen is belangrijk in de JSM, doch niet het allervoornaamste. Verbroedering, daar gaat het om. Daarbij helpen de opgerakelde anekdotes, de meestal luchtige en soms diepgravende gesprekken op de fiets, aan de koffie op de Biest of de lunch in het buitengebied van Esbeek en in het café waar de JSM ontbonden werd. Wat opviel: zit er volk op het terras dan trekt dat passanten aan, het stroom vol. In ons geval met opvallend veel mensen die goede herinneringen bewaren aan de naamgever van de JSM. Het doet deugt: ‘de Smeijer’ is nog lang niet vergeten.