Ga eens op zoek naar de vele verschillende planten in onze gemeente, die er van nature voorkomen. Je hoeft alleen maar te kijken in de bermen langs de wegen, in de bossen, aan de akkerranden en zelfs tussen de straat- en stoepstenen. Elke plant is interessant; onkruid is maar een verzonnen woord. Als jij je er een beetje in verdiept, dan gaan die Beekse planten nóg meer leven. Zeker nu de herfst langzaam op zijn einde loopt.

door Kees van Kemenade

Langs het pad door de Gooren staat een bank en als ik daar net heb plaatsgenomen valt mijn oog op een groepje inktzwammen die parmantig oprijzen uit het gras. Het is een plek waar zij zich thuis voelen, want weilanden en bermen, mits voedselrijk vormen hun natuurlijk habitat.

Nu zijn ze nog fraai, maar als ze wat ouder worden, veranderen ze sterk. Dan scheuren ze in, vormen een hoed die inscheurt en snel, wat men noemt, uitvloeit. Het levert een zwarte drab op, die gebruikt werd toen men nog schreef met de ganzenveer, om inkt te maken. Vandaar de naam.

Er zijn ruim honderd soorten inktzwammen in ons land; deze heeft schubben en is makkelijk herkenbaar. Ik zou hem kunnen plukken voor de consumptie. Maar ach, laat deze zwammen maar staan. In Azië worden inktzwammen volop gekweekt, maar hier eet men ze eigenlijk niet. Wel zag ik dat gespecialiseerde bedrijven poeder leveren, van gedroogde en gemalen exemplaren. Import uit China, dat wel.

In de farmaceutica staan de inktzwammen bekend om de aanwezigheid van talloze stoffen die een gunstige uitwerking hebben op ons gestel. Je moet opletten met het eten van inktzwammen en het gebruik van alcohol. Die twee stoffen kunnen sterk op elkaar reageren en je, tijdelijk, goed misselijk maken.

De geschubde inktzwam en zijn familie hebben nog iets bijzonders: ze zijn vleeseters. Nou ja, van kleine wormpjes die leven onder de grond. De draden van het mycelium vangen ze en zuigen ze leeg. Het lijkt raar, maar het grootste deel van onze paddenstoelen leeft onder de grond en daar spelen zich allerlei processen af.