Ja, u leest het goed. Een optreden van de Veulpoepers, met deels de originele bezetting maar nog steeds tegen ’t zuur van de samenleving. En vóór met elkaar genieten en dansen. Natuurlijk hoeft de RK Veulpoepers BV geen introductie. Maar wel de organisatie, hier vertegenwoordigt door Ad van Gestel: de Stichting Hope. Dat staat voor Holanda-Perú. Deze stichting werkt al decennia lang samen met de armste bevolking van Cusco en wijde omgeving aan het terugdringen van armoede, aan goed onderwijs en gezondheidszorg. De opbrengsten van het optreden, dat plaatsvond op zondag 10 november, komen ten goede aan dit mooie doel.

Voor wie het niet weet, de RK Veulpoepers BV was een anarchistische folkband die in 1976 werd opgericht in Hilvarenbeek. In 1979 werd de band landelijk bekend met het nummer Den Egelantier, dat ondanks de goede verkoop geen hit werd omdat de band weigerde om ter promotie te playbacken in televisieprogramma’s zoals Toppop. Behalve op feesten en concerten was de band regelmatig aanwezig bij actiebijeenkomsten (‘aksies en maniefestasies’).

Het concert zelf? Van bureaucratie tot macrobiotiek, van wisselende politieke landschappen tot milieu, het publiek kreeg het als warme broodjes geserveerd.

Feest van herkenning

Al voor het begin van het optreden zwelt het geluid in de zaal aan. Iedereen is benieuwd - misschien zelfs gespannen - en is met een zekere hang naar nostalgie naar Hercules gekomen. Nou, de aanwezigen zijn niet teleurgesteld. De muziek van de Veulpoepers is zonder twijfel voor de eeuwigheid gemaakt. En dat is ook te zien aan de 11-koppige bezetting: het plezier spat er werkelijk van af. Ondanks de grijze haren, maar ja, dat geldt ook voor het publiek. Zjef wist het publiek bij elke song in de juiste stemming te krijgen. Meteen bij het inzetten van de herkenningsmelodie kwam de kippenvel al opzetten. Zjef zee nog ‘as ut kan nie dur heen praote’, maar dat was onmogelijk met de opzwepende muziek van onder andere De Terrorist. Bij Twee Emmertjes Water Halen ontstond een heuse ketting van mensen, u wel bekend.

Het slotakkoord (waarna nog een toegift) was natuurlijk voor Den Egelantier. Het dak van Hercules werd op zijn sterkte beproefd. Wat een tsunami aan geluid en plezier, wat een feest van herkenning. Het optreden is er een om niet te vergeten: bijna 50 jaar muziekhistorie. Alsof het de dag van gisteren is dat het tot stand kwam, met teksten die vandaag de dag misschien wel actueler zijn dan destijds. Maar aan alles komt een eind: Zjef bedankt het publiek met de veelzeggende opmerking “Er zijn nog buttons met ‘ik ben overal tegen’ te koop“. Typisch Zjef.

Stichting HoPe

Organisator Ad van Gestel mag terugkijken op een geslaagd evenement. HoPe richt zich op kinderen en hun gezinnen, die in benarde sociale en economische omstandigheden leven en onder extreme armoede te lijden hebben. De stichting helpt hen niet incidenteel maar duurzaam. Zó, dat zij in staat zijn op eigen kracht hun leven te leiden en hun ambities te realiseren. Dat Ad zich inzet voor dit doel is bewonderenswaardig. Veel succes Ad met de realisatie van de doelen van de Stichting HoPe!